W Katyniu i Smoleńsku ponieśliśmy wielką stratę ale to drugie zdarzenie wyzwoliło coś niezwykłego niosącego nadzieję i jednoczące ludzi identyfikujacych sie z biało-czerwoną flagą, Bogiem, Honorem, Ojczyzną. Obejrzałem ten film i cieszę się, że ktoś zebrał tak dużo wypowiedzi ludzi, którzy przyszli z potrzeby serca aby jak sami mówili: 'pobyć tam i zrozumieć” . Przy okazji okazało się, że nadal istnieje patriotyzm a „naród” przejawia inicjatywę. Imponująca zdolność organizacji i nie przeciw komuś, (bo zarzuca się nam Polakom zawiść, zazdrość), a dla człowieka, który może czegoś potrzebować. Obudziło się coś groźnego dla rozmemłanych i walczących o wizerunek i punkty sondażowe polityków, którym Polska i polskość przeszkadza, a niezależność myślenia jest ośmieszana jako zacofanie, ciemnogród. Ludzie ci prezentują godny ubolewania styl braku ideowości i relatywizm poglądów. Zawsze mówić tak żeby gawiedź klaskała, nie wyrażać poglądów kontrowersyjnych i być lubianym przez wszystkich; także nieprzyjaciół Polski. Martwi mnie młode pokolenie, dla którego liczą się tylko pieniądze, wygląd i bycie trendy. Nie rozumieją, że są tym narodem, którym pogardzają i czy dopiero czyjś but na karku lub kula w czaszce przekona ich, że ważne jest kto stoi u steru. Przed pałacem prezydenckim zobaczyłem nadzieję -wiele twarzy młodych i dzieci. Oni nie dadzą wmówić sobie idei gazet „nowoczesnych i postępowych”, a niszczacych najlepszą substancję narodu. I ci milusińscy są nasza nadzieją i w Bogu pokładamy nadzieję. Dziękuję pani Ewie Stankiewicz i panu Janowi Pospieszalskiemu za umożliwienie bycia tam, dzięki Wam już wiem, że nie jestem sam i wielu ludzi myśli podobnie jak ja.
Ogólnie nie chciałem nikomu popsuć humoru śpijcie dobrze obyście obudzili się w dobrym nastroju. Pozdrawiam
